Peron 9/3 Çeyrek

Lily trenden indi midesi bulanıyordu.Çevresine bakındı öğrenciler hızlı hızlı yürüyorlardı.Tatbi birinci sınıflar hariç onlar adımlarını atarken uzun uzun düşünüyorlerdı.Lily çevresine bakındı Hagrid ''birinci sınıflar buraya'' diye bağırıyordu.Lily hemen yanına gitti.Cüppesini düzelterek ''selam Hagrid naber?'' dedi.Hagrid ''ooo profesör Johnson bugün birinci sınıflara siz eşlik ediceksiniz demek ne kadar güzel'' dedi.Lily ''evet açıkcası o hayvanları pek sevemedim Hagrid gözlerimle görmediğim hayvanlara pek güvenmiyorum'' dedi.Eliyle büyük sınıfların bindiği arabaları gösterek.



Çevresine bakındı.Çevrelerinde bir sürü ufak öğrenci vardı.Yanında duran yanakları pembe pembe olan bir çocuğun başını okşadı.Daha sonra meraklı yüzlere bakarak ''korkmayın burayı çok seveceksiniz''dedi.Ve göl kenarına doğru yürümeye başladılar.

"Peron/ Tren"

Serena o gün erkenden kalkmış ve hazırlamıştı.Okula başlayacağı için içinde dindirelemez bir heyecan vardı.Perona ailesiyle birlikte geldiğinde de heyecanı daha da artmıştı.Okula gittiğinde kim bilir neler olacaktı.Hangi binaya seçileceği kesindi.Emindi Slytherin olacağından.Başka çare var mıydı ki sanki?Onu aileden atarlar hatta yaşatmazlardı bile.Serena peron bir süre etrafta koşturan öğrencileri anne-babaları izledikten sonra sessizce arkasında duran annesi Lilith'e döndü.Annesi ona cesaret ve umut veriricesine gülümsedi.Eğilerek onu öptü.Babası da istifini hiç bozmadan sadece başını sallayarak sonra da kimseye belli etmek iztemeden birilerinin görmesinden korkarak kısaca ama içtenlikle gülümsedi.Serena bunu biliyordu.Bu babası için ona iyi şanslar dilemekti.Serena babası her ne kadar belli etmese de onu sevdiğini biliyordu.Hissediyordu...

Serena trene bindiğinde artık yeni bir hayatı olduğunu hissediyor ve görebiliyordu.Erken gelmiş olmalıydı ki neredeyse bütün peronlar boştu.Serena en geride kalmış kimsenin gelmeyeceini ve ye görmeyeceğini tahmin ettiği bir kompartımana girdi.Bavulunu yukardaki yerine yerleştirdikten sonra eline aldığı iksir ders kitabıyla cam kenarına oturup okumaya başladı...

Serena bir süre sonra trenin düdüğüyle uyanmıştı.Ne zaman uyumuştu ki?Hatırlamıyordu.Neyse ki cüppesini daha önceden giymişti.Kompartımanın içinde bir sürü insan doluşmuştu.Hepsi heyecanla birbirleriyle konuşuyor gülüyorlardı.Onları bir süre-çok kısa bir süre- dinledikten sonra hemen onların bundan sonraki müstakbel düşmanları olduğunu anladı."Zavallılar.Beni tanımıyorlar.Tanısalar böyle duramazlardı yanımda" diye düşündü içinden.Karşısında oturan onun uyandığını görmüş olacak Serena ona baktığında gülümseyerek ve neşe içinde elini sallıyordu.Serena ise onu görmemiş gibi yaparak kafasını pencereye dayadı.Zaten bir süre sonra da tren durmuş herkes inmeye başlıyordu.Serena tren durduğu an ayağa kalmış orada oturanların hepsi ona dönüp bakmıştı.Serena onlara aldırmayarak yürüdü kapıyı kapatmadan önce saçlarını savurarak kapıyı kapattı.Arkasından birbirlerine merakla bakan ve ondan tiksinmiş bir kız grubu bırakarak...


"Hogwarts"

Serena trenden indikten sonra nereye gitceğini bilerek yavaş ama diğer birinci sınıflara göre daha bilinçli bir şekilde yolda ilerliyordu.Bundan sonra neler olacağını biliyordu.Annesinden ablalarından dinlemişti çok kez.Yavaşça kayıkların bulunduğu yere doğru gitti.Daha kimse gelmemişti buraya.Serena profesör olarak tahmin ettiği biri ve dev cüsseli Serena'nın nerdeyse üç katı olan bir adamın yanında durdu.Daha sonra profesör yanına birazcık daha yaklaşarak

"Merhaba Profesör"

dedi yavaşça referans yaparak.Profesör de devle konuşmasının arasında ona dönerek gülümsedi ve daha sonra ona kayığı işaret ederek binmesini sağladı.Serena bir süre kayığın içinde diğer öğrencilerin gelmesini bekledi.Uzun bir süre sonra bütün öğrenciler tamamlanmış ve kayıklar hareket etmeye başlamıştı.Kayıkta kimse konuşmuyordu.Herkes Hogwarts'ın büyüleyici etkisi alyına girmişti bile...

Ell sessizce trenden inerek profesörü süzdü.Yanındaki uzun boylu adamı da tabii.Ablalrı söylemişti adamın adını ama unutmuştu.Gözleri adamı süzüyordu.Oldukça ürkütücü diye düşünüyordu.Herkes ama sakalının ardında küçük bir gülümseme olduğunu görmüştü Ell.Ondan korkmuyordu,hatta ona ısınmıştı bile.Acaba hangi binadan mezundu.Aniden profesörün inci gibi sesiyle bölündü düşünceleri.Onlara profesör eşlik edecekti aniden adamın adı aklına geldi...

"Had...yok.Hag ile başlıyordu...Evet hmm...Hagrid!"

Ell kimsenin duyamıyacağı bir sessizlikte söylemişti bu sözcükleri söylerken kayıklara binmeye başladıklarını farketti.O da sessizce bindikten sonra etrafı süzdü...